GENRE: FICTION (FEATURE)
TYPE: FILM | IN-PERSON
KEYWORDS: FAMILY | YOUTH | MUTISM

درناز حاجیها | ایران | درام | ۲۰۲۲ | ۷۸ دقیقه | فارسی با زیرنویس انگلیسی | اولین نمایش تورنتو

(ژانر: داستانی (بلند

نوع رویداد: فیلم، حضوری

کلید واژه: خانواده، جوانان، نا گویایی/اللی

“A transfixing and brooding, unafraid film where there are no winners. But there are truths to be had.”–Robert Daniels

Ilya is a normal, healthy four-and-a-half year-old boy. He goes to daycare and enjoys playing. He comes from a stable background with loving parents. But for reasons known only to himself, he has stopped talking. Contrary to what you might expect, Dornaz Hajiha’s superbly-acted film zeroes in on the boy’s parents, Haleh and Amir (Sepidar Tari and Shahdiyar Shakiba). In the first scene, a psychologist probes their relationship and recommends that they reverse roles, that is, Amir should take over responsibility for getting Ilya dressed, feeding him, and the thousand other little things that his wife routinely does for their son. He grudgingly agrees. But it’s Haleh who really struggles with the new arrangement. She feels helpless and redundant. And Ilya still isn’t talking.

In her spare, empathetic first feature film, Hajiha establishes authenticity; it’s almost as if we are watching an observational documentary. As the distressed parents consult one specialist after another, all to no avail, their own mental health suffers and the marriage cracks apart, leading to a devastating climax. 

– The Cinematheque (Vancouver)

فیلمی متحول کننده و غم انگیز که در آن هیچ کس پیروز نیست، فقط حقایقی هستند که آشکار می شوند’

رابرت دنیلز

ایلیا پسری چهار و نیم ساله است. عادی و سالم. او به مهد کودک می رود و از بازی کردن لذت می برد.از خانواده ای حامی و

والدینی مهربان برخوردار است. اما به دالیلی که فقط خودش میداند، دیگر حرف نمیزند. بر خالف آنچه انتظار می رود، درناز حاجیها در فیلم خود به والدین ایلیا می پردازد، هاله و امیر ) با بازیگری درخشان سپیدار طاری و شهدیار شکیبا(. در اولین صحنه فیلم، روانشناسی رابطه ی آنها را زیر سوال می برد و به آنها توصیه می کند که نقش خود را با یکدیگر عوض کنند. یعنی امیر مسئولیت پوشاندن لباس ایلیا، غذا دادن به او و هزار یک مسئولیت دیگری را که همسرش به طور معمول برای پسرشان انجام می دهد را به عهده بگیرد. او با اکراه موافقت می کند. اما این هاله است که با وضعیت جدید دست و پنجه نرم می کند. او احساس درماندگی و بیهودگی می کند و ایلیا کماکان صحبت نمی کند.

.درناز حاجیها در اولین فیلم بلند خود، با دقت، حساسیت و همدلی دنیایی را خلق می کند که همانند فیلم های مستند مشاهده گر است

 والدین  مضطرب در پی پاسخ به مشکل فرزندشان بی نتیجه به متخصصین متعدد مراجعه می‌کنند و در نهایت  سلامت روان و ازدواجشان با نابسامانی و مصیبت روبرو می‌شود.

FEATURED PANELISTS