In preparation for visits from foreign dignitaries, the authorities in Tehran clear the streets of homeless people, sex workers and drug users. Those who get picked up are taken to special detention centers outside the city. Stripped of their rights, dignity and freedom, the authorities hold them there until the outside world’s eyes are directed elsewhere. Then the men are released to go back out onto the streets. But the women are not: instead, they become official state prisoners for life. First time feature film Director Behzad Nalbandi found ways around the official channels and gained access to one of the women’s prisons, where he used a sound recorder to document the harrowing stories of its inmates. Utilizing original stop-motion animation to illustrate the accounts of violence, humiliation, poverty and addiction, as well as the Director’s own impressions of the bleak detention center. Such inventive animation allows Nalbandi to offer these “invisible” women a platform without exposing their identity. What this powerful five-years-in-the-making documentary does reveal is the grim reality concerning the position of women in Iranian society—and these women in particular.

برای بازدید های مقامات عالی رتبه خارجی، مسئولان شهرداری تهران خیابان های شهر را از بی خانمان، کارگران جنسی و معتادان پاکسازی و بازداشت شدگان را به مکانی خارج از شهر انتقال می دهند. محروم از حقوق، عزت و آزادی خود مسئولین آنها را در این اماکن نگه می دارند تا زمانی که دنیای بیرون توجهش معطوف چیز دیگری شود. سپس، مردان آزاد می شوند اما زنان می مانند و تبدیل به زندانیان حکومت برای طول عمرشان می شوند. بهزاد نعلبندی با اولین فیلم بلند خود، به یکی از این زندان های زنان دسترسی پیدا کرده و با استفاده از دستگاه ضبط صدا داستان های دلخراش زندانیان را مستند کرده است. با به کارگیری خلاقانه از تکنیک استاپ موشن، این مستند–انیمیشن وضعیت خشونت، تحقیر، فقر و اعتیاد را در این اماکن به تصویر می کشد. فیلم‌ساز با انتخاب نوآورانه متریال و تکنیک متناسب با موضوع فیلم، فضایی را برای حضور این زنان “نامرئی“، بدون فاش شدن هویت شان فراهم می کند. این فیلم مستند تاثیر گذار که تولید آن ۵ سال طول کشیده است موقعیت ظالمانه و تلخ زنان را در جامعه ایران و بخصوص این زنان زندانی را نمایان می کند.

Following the screening of The Unseen, join us for a virtual panel with graphic artist and documentary filmmaker Behzad Nalbandi to discuss the addiction crisis in Tehran and the harsh realities of the city’s homeless population. Moderated by representatives from the Intercultural Iranian Canadian Resource Centre.

بعد از اتمام اکران فیلم، با ما و هنرمند گرافیست و فیلمساز بهزاد نعلبندی همراه شوید تا بیشتر درباره ی بحران اعتیاد در تهران و واقعیت های سخت جمعیت بی خانمان های شهر بحث و گفتگو کنیم.  این جلسه مجازی توسط نمایندگانی از مرکز فرهنگ ایرانی– کانادایی (Intercultural Iranian Canadian Resource Centre) مدیریت می شود.